Brewkit - sposób na pierwsze piwo
Wyrób piwa z brewkitu, czyli z puszek z nachmielonym esktraktem słodowym, jest najprostszym sposobem na uwarzenie piwa w domu. Jest to wyzwanie, natomiast satysfakcja z degustacji zrobionego własnoręcznie piwa – gwarantowana, jeśli oczywiście przeczytasz poniższą instrukcję (i się do niej zastosujesz ;)
Jest tu opisane wszystko co powinieneś wiedzieć przed przystąpieniem do wyrobu piwa, a także cenne wskazówki, których nie przeczytasz w żadnej innej instrukcji.
Przed przystąpieniem do warzenia zadbaj o odpowiedni sprzęt. Na początek nie są wymagane duże inwestycje. Potrzeba:
garnek (minimum 5 l., optymalnie 10 l.)
pojemnik fermentacyjny (tzw. fermentor. Jeśli budżet pozwala, dobrze jest dokupić drugi fermentor z kranikiem, który będzie używany do rozlewu)
kapslownica oraz kapsle
rurka/wężyk do rozlewu piwa
drewniana lub plastikowa łyżka (30-40 cm.)
termometr analogowy, lub elektroniczny do żywności.
chemia do dezynfekcji sprzętu (CLO2, lub pirosiarczyn sodu) oraz butelek (OXI), ręczniki papierowe i mała porcja spirytusu do dezynfekcji (np. termometru
Najłatwiej jest zapoznać się z procesem w oparciu o nachmielone ekstrakty słodowe czyli popularne brewkity. Skraca się sam proces warzenia, jednak pozostałe czynności związane z fermentacją, rozlewem, butelkowaniem, zostają takie same.
Na pierwszy raz dobrze jest użyć dwóch puszek z ekstraktem. W zależności od producenta mogą to być 2 puszki ekstraktu nachmielonego (WES) lub puszka ekstraktu nachmielonego + ekstrakt słodowy niechmielony (np. Brewkity Mangrove Jack’s). Przy tym rozwiązaniu warzymy piwo w pełni naturalne. Często producent w celu zmniejszenia kosztów, zaleca użyć jako dodatkowy surowiec cukier lub glukozę. Cierpi na tym niestety finalny produkt, którym jest nasze piwo, gdyż dodatek cukru/glukozy do warzenia powoduje tylko podbicie % alkoholu gotowego produktu, ale wprowadza niepożądane smaki „alkoholi wyższych”, czyli w potocznym języku „spirytusowe”.
Dodatkowy surowiec (druga puszka ekstraktu) jest wymagany, gdyż bez jego użycia piwo będzie miało ekstrakt początkowy ok. 5-6% (zawartość alkoholu będzie oscylowała w granicach 2-2,5%). Reasumując piwo przy użyciu jednej tylko puszki 1,7 kg. wyjdzie bardzo wodniste ze znikomą zawartością alkoholu
Zamiast 1 kg cukru/glukozy (czyli rozwiązania proponowanego przez większość producentów w celu obniżenia kosztów) lepiej jest dodać porcję ekstraktu słodowego (niechmielonego 1,2 lub 1,7 kg). Piwo będzie pełniejsze i bogatsze w smaku. Alkohol w piwie będzie bardziej zamaskowany przez smaki słodowe a ogólna jakość produktu znacznie się podniesie.
Piwo zostanie uwarzone w 15-20 minut, jednak przygotowania dobrze jest zacząć dzień wcześniej od zakupu 20l. wody źródlanej/stołowej „marketowej” (niegazowanej). Woda jest do dostania w 5l. baniakach, należy wybrać najtańszą, tak żeby ilość związków mineralnych nie była za duża. Baniaki, dzień przed warzeniem umieszczamy w lodówce, tak aby woda w baniakach miała temp. 4-5*C.
Piwo jest napojem o niskiej zawartości alkoholu, dlatego bardzo ważną kwestią jest odpowiedni reżim sanitarny. Wszystkie sprzęty muszą być przed warzeniem dokładnie umyte. Do mycia zastosować należy nowe gąbki/zmywaki.
PROCES WARZENIA
- 15-20 min. przed warzeniem, otwieramy puszki z ekstraktem i wkładamy je do gorącej wody (na razie w całości, bez wlewania). Przed warzeniem trzeba również zdezynfekować fermentor, najlepiej przy użyciu chemii.
- Do gara w którym będzie się odbywało warzenie wlać ok. 3l. wody z pierwszego baniaka, oraz zawartość dwóch puszek z ekstraktem. Całość należy zagotować (bardzo ważna kwestia, często pomijana w instrukcjach załączanych przez producentów) i gotować ok. 5-10 min. Gotowanie poza poprawą stabilności i klarowności gotowego piwa, „załatwia” również kwestię dezynfekcji garnka i całej jego zawartości.
Po tym czasie wyłączmy palnik i wlewamy (bez chłodzenia) zawartość garnka do (wcześniej zdezynfekowanego) fermentora.
- Wlewamy pozostałą, zimną wodę z baniaków do fermentora tak, aby ilość brzeczki (brzeczka=piwo przed zadaniem drożdży), tak aby uzyskać ilość 21-22 l. Drożdże do „zdrowego” startu potrzebują tlenu, dlatego wodę z baniaków lejemy z góry, tak aby wytworzyła się solidna piana. (Jest to JEDYNY moment, kiedy napowietrzenie piwa jest właściwe i zalecane). Zimna woda jest potrzeba, gdyż po dolaniu schłodzonej wody temperatura brzeczki ustali się na poziomie 18-24°C (w celu jej sprawdzenia należy użyć zdezynfekowanego termometru), a to jest właśnie najlepsza temperatura dla piw w stylu ale (duża większość brewkitów to piwa w stylu ale, które wymagają fermentacji w zakresie 18-23°C. Drugim typem są lagery, do fermentacji których powinniśmy mieć możliwość zagwarantowania temp. fermentacji w zakresie 8-12°C). Użycie zimnej wody wyeliminuje konieczność dodatkowego chłodzenia.
- Jeśli temperatura jest prawidłowa, dodajemy do fermentora drożdże, które były załączone do zestawu (sypiąc je na pianę na powierzchni lub przeprowadzając wcześniej rehydratację) i zamykamy pokrywę fermentora, dbając o to, żeby znalazło się ujście dla CO2, który jest produkowany w czasie fermentacji, czyli nie do końca szczelnie. Dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie rurki fermentacyjnej
- Fermentacja trwa zazwyczaj ok. 9-14 dni. i nie należy jej przerywać. Lepiej zostawić piwo z drożdżami 3-4 dni dłużej, niż za wcześnie rozlać piwo do butelek. Piwo rozlane przed końcem fermentacji może wybuchać w butelkach. Do kontrolowania ekstraktu i od fermentowania warto zaopatrzyć się w balingometr (inaczej zwany multimierzem, winomierzem), który wskaże poziom odfermentowania.
- Podczas, kiedy piwo w spokoju będzie sobie fermentowało, warto pomyśleć o pustych butelkachna piwo. Butelki muszą być czyste, bez pleśni, czy osadów.
ROZLEW:
Kiedy piwo już skończy fermentacje (na powierzchni piwa w fermentorze, powinny być już tylko śladowe ilości piany) a butelki są już w gotowości, można przystąpić do butelkowania.
Pierwszą czynnością jest dezynfekcja butelek (najłatwiej to zrobić chemią, np. środkiem OXI (w Domowej Spiżarni dostępny pod nazwą nadwęglan sodu), można też butelki wyparzyć w piekarniku przez 30 min. w temp. 180°C.
Ze względu, że jest to tzw. „zimna część procesu” cały sprzęt mający kontakt z piwem musi być zdezynfekowany. Z tego też względu gotujemy wężyk który będzie użyty do transferu piwa z fermentora do butelek, oraz do wrzątku (już bez gotowania) wrzucamy odpowiednią ilość kapsli.
Piwo przelewamy, starając się, aby jak najmniej drożdży i osadów trafiło do butelek. Najlepiej wężyk przy przelewaniu trzymać ok. 5 cm. poniżej lustra piwa i przerwać przelew w początkowym momencie zaciągania drożdży z dna.
W celu nagazowania piwa, do każdej butelki należy dodać ok. 2,5 g. cukru. Pomocne w tym celu są uniwersalne miarki do cukru/glukozy. Nie zalecamy dodawania cukru „na oko”, może to grozić nieodgazowaniem, prze gazowaniem lub wybuchem butelek w przypadku znacznego przekroczenia tej ilości. Po przelaniu piwa do butelek z dodatkiem cukru, można przystąpić do kapslowania.
Przez ok. 7-10 dni. trzymamy zakapslowane piwo w temperaturze pokojowej, po tym okresie piwo najlepiej przenieść w chłodne miejsce, co sprawi, że wydłuży się termin przydatności do spożycia.
Po dwóch tyg. od zabutelkowania można przystąpić do pierwszych testów. W zależności od stylu piwa, piwo z brewkitu osiąga swoje optimum smakowe po 1-2 msc. od butelkowania.
Zapraszam do obejrzenia filmu MOJE PIERWSZE PIWO Z BREWKITU
